Leeg

Sadisme

Sadisme en lijdvermaak. Hoe hangt

natuurlijk lijdvermaak samen met de ziekte sadisme?

Wegens veel misverstanden over de fenomenen lijdvermaak en sadisme hier een beschrijving:

Lijdvermaak, de natuurlijke en nuttige vorm van lijdvermaak

Lijdvermaak is een zinvolle, direct nuttige eigenschap van de mens. Het is een soort leer- en oefenvreugde. Het is geen vreugde aan het maken van schade, maar aan het observeren van kleine schade. Door deze vreugde wordt de oplettendheid op kleine schadegebeurtenissen bij anderen gericht, verbonden met het in gedachten oefenen, zelf bekwamer te zijn: deze schade te vermijden. Dat is direct nuttig. Het is schade-vermijden-vreugde: “Ik kan het beter!”

Sadisme , de zieke en schadelijke vorm van lijdvermaak

Vormen van sadisme:

Lustmoordenaar : een primitieve sadist

Economische moordenaren : geraffineerde eco-sadisten.

Onderzoekers hebben in de hersenen van mens en dier een lustcentrum gevonden, naast een onlustcentrum. Met een draad en stroomimpulsen kan men lust rsp. onlust opwekken.

Er zijn een aantal natuurlijke mechanismen in de hersenen, die het lustcentrum prikkelen. Schade-vermijden-vreugde (lijdvermaak) behoort daarbij. Typerend voor dit mechanisme is, dat het alleen bij kleine schade, die helemaal niet erg is, het lustcentrum prikkelt en direct omschakelt naar het prikkelen van het onlustcentrum, als de schade groot wordt.

Er zit dus een omschakelmechanisme daarbij. En die is kwetsbaar. Die kan door letsel kapot gaan. Die kan ook defect of zoek zijn, omdat de persoon van zijn ouders een defect gen heeft gekregen.

Wat gebeurt nu? Observeren van kleine schade genereert lust. Observeren van grotere schade genereert ook nog lust. Observeren van echt grote schade genereert nog meer lust, echt grote lust. Het wordt niet omgeschakeld naar onlust.

Nu zien wij een mens met een mentale ziekte, die altijd lust beleeft bij het observeren van schade, grote lust. Wij zien een sadist. Als hij nu verslaafd raakt in deze lust, altijd opnieuw deze intense lust wil beleven –dat gebeurt geregeld- dan komt hij snel op het idee, niet te wachten op een schade, maar te manipuleren en een schade zelf te produceren, vooral bij anderen. Een sadist, die door een fout in zijn hersenen niet omschakelen kan van lust naar onlust, schakelt vroeger of later om van schade observeren naar schade maken. Zo wordt hij een vijand van anderen, van normale mensen, die hem geen kwaad hebben gedaan. Zo wordt hij een vijand van de grote maatschappij van normale mensen.

Hoe ziek sadisten zijn, begrijpt men in het bijzonder, als men hun biechten hoort: Schade maken op zichzelf wekt ook nog lust: “dat is ook nog leuk!”

Heel open schade maken en daarbij overstromende lust vertonen was vroeger, toen nog ieder zijn eigen politieagent was, heel gevaarlijk. Zulke zieken werden vlug aan een boom opgehangen. Slimme zieken hadden dat sneller door dan stomme. Ze begonnen zich te camoufleren, vooral met bijzondere vriendelijkheid, en maakten maar nog verdekt schade. Wolf in schaapskleren! De stomme sadisten werden vroeg opgehangen en uitgemendeld. Ze kregen geen kinderen. Van de slimme sadisten werden minder opgehangen. De slimme sadisten kregen kinderen en vererfden de mentale ziekte sadisme samen met intelligentie. Daarom vinden wij nu in sadisten-clans geregeld veel intelligentie. Ze zijn niet alleen vijanden van de grote maatschappij van de normalen, maar ook nog sluwe vijanden, bijzonder gevaarlijk. Ze geven hun technieken, verdekt schade te maken en straf te vermijden, door aan hun kinderen. Genezing van deze ziekte is een dringende taak. Gentechniek kan een van de sleutels zijn tot de grondige oplossing. Slopen van het lijdvermaak-centrum in de hersenen of onderbreken van de neuronenketting van daar naar het lustcentrum via operatie of via een aantal andere technieken is een voorlopige oplossing, is een ad hoc-oplossing.

De volwassene mens heeft dit organ niet meer nodig voor het leven. De ironie van het noodlot wil, dat juist dit overbodige hersensysteem in zijn zieke vorm is uitgegroeid tot een van de grootste schadeveroorzakers en meer nog tot een van de grootste bedreigingen van de maatschappij. Wie de plannen van bepaalde sadistenkringen met heel veel macht in de handen kent, weet, hoe deze zin is te begrijpen.

Lustmoordenaar. Economische moordenaren, geraffineerde eco-sadisten

Alle burgers kennen de lustmoordenaar. Ze weten, dat die een sadist is, een zieke persoon.

Bijna geen burger kent de economische moordenaren, die - in gecamoufleerde groepen samenwerkend - mensen financieel en economisch ruineren en zich daarbij verrijken. Ook deze zijn sadisten, zieke personen.

Sadisme is een van de weinige ziektes, die nuttig kunnen zijn voor de zieke personen, indien gepaard met intelligentie en indien de zieke personen kunnen handelen in een maatschappij van mensen, die weinig opletten, gemiddeld een lage IQ en weinig doorzicht bezitten, die daarom de spelletjes en trucjes van de eco-sadisten en hun winsten niet meekrijgen. Zo wacht op deze sadisten geen straf.

De sluwste en machtigste groep van sadisten, ziek, maar met hoge intelligentie, doodt niet de koe, die ze wil melken, maar melkt en beschadigt ze continu, en dat zo verdekt, dat deze dat nauwelijks bemerkt. Zie don’t-cry-joke 8. Deze groep van eco-sadisten heeft tot vandaag vrij spel en heeft zich enorm verrijkt. Vele van deze sadisten zijn multimiljardairs geworden. Vandaag zetten ze de geroofde miljarden als hefboom in, om schijnlegaal nog grotere sommen te roven. Omdat die ziekte erachter zit en nooit rust geeft, altijd weer naar het beleven van die zieke lust door schade maken verlangt, manipuleren ze op de achtergrond, kopen politici en ambtenaren om, om hun zin te krijgen. De verstrengeling van big business en politiek met de eco-sadistengroepen is groot. Een voorbeeld hier ! Corruptie en alle vormen van nauwelijks zichtbare misdrijven gaan hand in hand met deze soort van sadistenactiviteiten.

Wie kan meewerken aan oplossingen, ellende en schade, die perverse groepen veroorzaken, in te dammen? Ik denk niet, dat de kleine maatschappij van de perverse groepen bijzonder sterk is. Ik denk, dat ze hun relatieve sterkte trekt uit de zwakheid en inactiviteit van de grote maatschappij van de normalen. De krachtverhoudingen kunnen veranderen in richting van meer controle van de normalen, indien ze meer doen. Met maatregelen, die te vergelijken zijn met het dichtdraaien van de kraan aan de bron, kan men meer bereiken dan aan het einde het water met emmers weg te scheppen: mensen, in nood gebracht door sadisten, een beetje te steunen, zoals vele kerkgroepen het doen. Door aanpakken van de sadistengroepen kan men 90% van hun speelruimte wegnemen.

Daarom zou het goed zijn als groepen, die nu met steunacties aan het einde bezig zijn, zich organiseren en samen de kraan dicht draaien. Vakmensen kunnen sadisten herkennen. Manipulerende, schade makende sadisten laten sporen achter! Er zijn een aantal symptomen, op welke men kan letten:

Gedrag van groepen van eco-sadisten

Als een arts een ziekte wil bepalen, dan zoekt hij naar symptomen.

Als een wetenschapper een ziekte van de maatschappij wil diagnosticeren, dan zoekt ook hij naar symptomen:

Symptom 1: Sluw manipuleren. Met halve waarheden en met hele leugens werken. Met schijnredeneringen werken. Bewust met foute waarderingen werken.

Symptom 2: In zwijgen vervallen bij de dreiging, in het moeras van manipulaties en leugens te verdrinken. Geen antwoorden meer geven.

Symptom 3: Bezigheid met extra veel plezier, en verraderlijk soms met een grijnslach van een bepaalde kwaliteit. Extra drijfveren: verrijking en lust, intens lijdvermaak bij het lukken van schade maken.

Andere symptomen: Natuurlijk zijn er nog meer symptomen. Vele eco-sadisten hangen in clans samen, en de clans hebben bekende eigenschappen.

Specialisten opleiden en bij verdenking inschakelen! Tests met MRI inzetten. Gen- techniek inzetten, om het erfelijke kapotte lijdvermaak-gen te herkennen. Sadisme is besmettelijk: sadisten besmetten hun kinderen met de ziekte. De schade door sadistengroepen is enorm. Werk en moeite, om de kraan dicht te draaien, loont. Als zich in de grote maatschappij van normale gezonde mensen bonden van betrokkene burgers vormen en van bestuurspersonen en van instanties, dan begint de wagen te rollen.

De ziekte sadisme is gevaarlijker dan de ziektes TBC, suikerziekte en kanker samen. De schade door de ziekte sadisme is enorm.

Er zijn een paar maatregelen:

zeer zinvol, maar moeilijk tegen de heersende machtsstructuren door te zetten, zoals de miljardenvermogens te confisceren, die sluwe sadistengroepen hebben samengeroofd, die ze nu als hefboom inzetten, om op grote schaal schijnlegaal nog meer te roven. (dat kan men onspecifiek doen: alle miljardenvermogens door vermogensbelasting sterk reduceren, want ze zijn alle gevaarlijk en gelijktijdig overbodig. Ze worden alleen door de eigenaren als onwettelijk machtsmiddel gewenst; zie www.worldparty.in )

En er is een specifieke maatregel, die de schade sterk kan indammen: sadisme-scans invoeren. Specialisten opleiden en verdachten meteen scannen. Het wapenarsenaal van de grote maatschappij tegen sadismeschade moet worden uitgebreid ! Bonden van oplettende burgers organiseren, die de instrumenten weten in te zetten. Zo kan de enorme schade door sadisten met 90% worden gereduceerd.

Soms worden er “weken tegen …” georganiseerd, bijv. "Week tegen armoede". Van wanneer tot wanneer loopt de "Week tegen sadisme" ? : Een nodige maatregel is, getallen bekend te maken en bewustzijn te wekken, dat in de maatschappij onzichtbare vijanden rondlopen. Niet eens 0.4% van de 4% sadisten gedragen zich opvallend. Men ziet ze niet. Men kan ze eerst herkennen, als ze beginnen te manipuleren. Mensen met een IQ onder 100 zien nooit door de camouflage heen. Ze zien hun onzichtbare vijanden nooit !

De “Bond voor – Bond tegen” (“Bund für – Bund gegen” , www.bundfuer-bundgegen.eu) maakt lijsten van bonden en organiseert hun samenwerking.

De “Bond voor Sadisme-Scans”, BSS, is in opbouw (www.bss-bund-sadisten-scans.eu).

Voor acties tegen sadistengroepen de handen in elkaar slaan! Vandaag zijn de weeracties van de grote maatschappij tegen de kleine sluwe sadisten-maatschappij compleet onvoldoende. Anders zouden brutale manipulaties, die nu te observeren zijn, niet mogelijk, niet succesvol zijn. Sluwe sadisten-groepen hebben vrij spel. De grote maatschappij handelt niet voorkomend. Ze blijft inactief en laat schade gebeuren. Het enige middel bij grote schade is, achteraf het strafrecht tegen sadisten in te zetten. En dat is lastig, met moeilijk herkenbare leden van sadistengroepen op vele advocatenkantoren en op vele rechterstoelen, die geoefend zijn in het manipuleren.

Zodra een sadist herkend is of zich meldt

-sommige hebben nog geweten (zie: www.bundgegenkriminellejuristen.eu)-

kan men stappen nemen om hem te genezen. De neuronale verbinding tussen het lustcentrum en het leedvermaak-center (LVC) in de hersenen moet worden onderbroken. (break between Judgement mechanisme “small or bigger damage” and pleasure centre). Dat kan ook niet-invasief, met medikament in holle kogeltjes, gespuid in een halsarterie naar de hersenen toe. Via zich in het LVC kruisende (bijv, US-)stralen worden de kogeltjes geopend. Het medikament werkt dan duurzaam deactiverend op het LVC. Dat kan men zonder problemen doen omdat het lijdvermaak-mechanisme in de hersenen niet noodzakelijk is voor het leven. Kinderen hebben nog enig nut daarvan omdat ze zo sneller leren, schadesituaties te mijden, toch volwassenen kunnen zonder.

LVC deactiveerd. Lustcenter wordt niet meer fout gestimuleerd.

Patient genezen!